וואָס אַ מיידל דאַרף איז איר בויפרענדס ומרויק צונג. דאָס איז פּונקט דער פאַל. דער מענטש האט קיין קאָנטראָל איבער די נאַטור פון זיין צונג, סטאַק עס גלייך אין די טאָכעס פון זיין כאַווערטע, און זי איז דילייטיד מיט די וועג ער ליקס איר טשאַרמז. גוט נאָך די גראָב געשלעכט, זי פארזוכט זיין קום. שיין געשלעכט פון אַ באַסטי מיידל.
מײַן ערשטע אײַנדרוק פֿון דער מאַדאַם איז געװען ― האָב איך זי געזען אױפֿן דעקל פֿון אַ זשורנאַל? זי איז אַ שיינקייט. אָבער ווען זי האָט אַרויסגענומען די בלוזקע און אירע פּרעכטיקע ציצן האָבן זיך באַוויזן אונטערן, האָב איך מער נישט געקוקט אויף איר פּנים. דער גוי שטעקט איר אין טאָכעלע דעם פּיצל, און איך קאָן מיך נישט אָפּרײַסן פֿון אירע בריסט — זיך שווענקען, היפּנאָטיזירן ווי. די קול איז אויך פייַן, ספּעציעל ווען זי קומט.
ווען אַ פייגעלע האט אַ טיף האַלדז און אַ גרויס לאָך, דאָס איז דער שליסל צו גרויס געשלעכט! איך וויסן עס, ווייַל איך האָבן געהאט געשלעכט ווי אַז פון אַ מיידל.)